Που Οδηγούνται οι Γυναίκες; Σχέσεις, Καριέρα και "Υπεργαμία"
Γεια σου, είμαι ο Δημήτρης και μοιράζομαι μαζί σου εργαλεία και ιδέες βασισμένα στην ψυχολογία για να σε βοηθήσουν να σχεδιάσεις μια καλύτερη ζωή.
Τον περασμένο χρόνο έκανα μια τριλογία βίντεο με θέμα τον ανδρισμό τις προκλήσεις του σημερινού άντρα και συμβουλές για το πως να τις αντιμετωπίσει. Πάρα πολλά απο τα σχόλια που έλαβα σε εκείνα τα 3 βίντεο ήταν απο γυναίκες που τους άρεσε το περιεχόμενο και με παρότρυναν να κάνω και βίντεο σχετικά με τις γυναίκες. Μου πήρε αρκετό χρόνο κι αυτό γιατί στην εποχή που ζούμε σήμερα, πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ καλά τι λες στα βίντεο ώστε να μη στα κατεβάσουν. Για παράδειγμα, το πρώτο απο τα 3 βίντεο στη σειρά για τον ανδρισμό, το youtube το έκανε διαθέσιμο μόνο σε όσους έχουν λογαριασμό, γιατί 2 άτομα παραπονέθηκαν για μια λέξη που είπα.
Λοιπόν, το σημερινό θέμα μας είναι οι σχέσεις και οι επιλογές των γυναικών. Είναι ένα μεγάλο θέμα, αλλά και αρκετά σημαντικό. Είναι επίσης ένα θέμα που αφορά περισσότερο τις γυναίκες. Γι αυτό όσοι άντρες με βλέπετε αυτή τη στιγμή, στείλτε το στις αδελφές σας, τις κόρες σας, τις φίλες σας, γιατί πρέπει να το ακούσουν.
Πριν ξεκινήσω να σου πω οτι αυτά που θα ακούσεις θα σε επηρεάσουν βαθειά. Κι αυτό γιατί ζούμε σε μια κοινωνία που κραυγάζει για τα δικαιώματά της χωρίς να λαμβάνει υπ οψιν της τις ευθύνες που πρέπει να επωμιστούμε αν θέλουμε τα δικαιώματα για τα οποία φωνάζουμε. Αυτό το βίντεο δε θέλω να το δεις με την οπτική “άντρες εναντίον γυναικών” ή “γυνάικες εναντίον ανδρών”. Αυτές είναι απλοικές καφενειατζίδικες συζητήσεις που στο μόνο που οδηγούν είναι μια κουρασμένη κοινωνία χωρίς συνοχή. Δες αυτό το βίντεο σα μια μαθηματική εξίσωση, όπου αυτά που λέμε, ισούτε με κάτι άλλο που ψάχνουμε. Κι αυτό το κάτι που ψάχνουμε είναι πως να βρούμε τις ισορροπίες μας ο καθένας με τον εαυτό του, κι όλοι σα σύνολο. Γυναίκες κι άντρες, μαζί.
Επίσης, θα με ακούσεις να μιλάω για γυναίκες και άντρες με οικονομικούς όρους. Λέω παρακάτω δηλαδή για την αξία μιας γυναίκας, για την αξία μιας σχέσης, για την προσφορά και ζήτηση των αντρών. Αυτές τις λέξεις θέλω να τις σκεφτείς όταν θα τις ακούς με όρους προτύπων, επιπέδων και standards θα λέγαμε. Δηλαδή όταν μιλάμε για την αξία μιας γυναίκας στην αγορά, μιλάμε για τα standards που έχει. Κι αυτά τα λέω για να μη με παρεξηγήσεις και να ακούσεις το συλλογισμό μου μέχρι το τέλος, ώστε να βγάλεις τα συμπεράσματα που πρέπει να βγάλεις χωρίς συναισθηματισμούς.
Ας πάμε τώρα στο θέμα μας. Ας ξεκινήσουμε κάνοντας zoom out και βλέπωντας μια συνολική εικόνα της κατάστασης στην "αγορά των σχέσεων" σήμερα.
Όλες οι έρευνες σε όλες τις δυτικές χώρες δείχνουν οτι λιγότεροι άνθρωποι παντρεύονται, μπαίνουν σε σχέσεις, ή ακόμα και βγαίνουν ραντεβού από ποτέ άλλοτε. Και τα τρία αυτά πράγματα βρίσκονται σε ιστορικά χαμηλά επίπεδα, και υπάρχουν πάρα πολλοί λόγοι γι' αυτό. Παρ' όλα αυτά, ένας από τους βασικούς παράγοντες αυτού του φαινομένου, είναι η γυναικεία υπεργαμία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι, στη Δύση, οι νεαρές γυναίκες κάτω των 30 τα πηγαίνουν, τα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά στη ζώη τους.
Ας πούμε δυο λόγια για τον όρο υπεργαμία, γιατί ίσως να νομίζεις οτι είναι κάτι που έχει να κάνει με τις επιλογές στο σεξ. Δεν είναι όμως αυτό. Υπεργαμία λοιπόν είναι η πράξη του να παντρεύεσαι ή να βγαίνεις ραντεβού με κάποιον που θεωρείς ότι είναι πιο επιτυχημένος και προσφέρει μεγαλύτερη ασφάλεια – είτε το κάνεις συνειδητά είτε υποσυνείδητα.
Βλέπεις η ιδέα του γάμου με βάση το ρομαντισμό και την αγάπη, είναι μια πολύ μοντέρνα πρακτική. Όλες οι μελέτες συμφωνούν οτι ξεκίνησε σαν ιδέα απο τη Βικτωριανή εποχή και μετά, δηλαδή μετα τις αρχές του 1900. Ο γάμος παραδοσιακά γινόταν για την εξασφάλιση της οικονομικής σταθερότητας της οικογένειας μιας γυναίκας, και μιας και μένω μόνιμα Ντουμπάι εδώ κι αρκετά χρόνια, να σου πω οτι στις περισσότερες μη δυτικές κοινωνίες αυτό είναι ακόμα ο κανόνας. Πολλοί ειδικοί λοιπόν συμφωνούν οτι η υπεργαμία οφείλεται στην επιθυμία των γυναικώς να θέλουν να επιτύχουν οικονομική ασφάλεια ως επι το πλείστον, ή ακόμα και να ενισχύσουν το στατους τους στην κοινωνία. Μπορεί ακόμα να οφείλεται στην επιθυμία να νιώσουν ένα “υψηλότερο επίπεδο” αυτοεκτίμησης και να ξεφύγουν απο μια ταυτότητα που δε νιώθουν να τους ταιριάζει.
Αυτό είναι λοιπόν η υπεργαμία. Κι όπως είπαμε πριν, οι νεαρές γυναίκες κάτω των 30, τα πηγαίνουν πάρα πολύ καλά στη ζώη τους. Ειδικά οι άτεκνες γυναίκες σε αυτήν την ηλικιακή ομάδα ξεπερνούν τους άντρες σχεδόν σε κάθε μετρήσιμο δείκτη, και πιο αξιοσημείωτα, ξεπερνούν τους άντρες στην εκπαίδευση αλλά και στο εισόδημα. Και μπράβο τους!
Ωστόσο, εάν οι γυναίκες διατηρούν την τάση να αναζητούν συντρόφους που βρίσκονται σε ανώτερο κοινωνικό ή οικονομικό επίπεδο, και αν οι νέοι άντρες υπολείπονται συγκριτικά, τότε απλά θα υπάρχει όλο και μικρότερη "ομάδα" υποψηφίων συντρόφων από την οποία οι περισσότερες γυναίκες θα ήταν διατεθειμένες να επιλέξουν σύντροφο.
Εδώ έρχεται κι ένα άλλο γεγονός. Κι αυτό είναι ότι οι γυναίκες είναι οι "θυρωροί" του σεξ, και οι άντρες οι “θυρωροί” των δεσμεύσεων. Με απλά λόγια οι γυναίκες είναι αυτές που έχουν την τελική απόφαση για το σεξ αλλά οι άνδρες είναι αυτοί που έχουν την τελική απόφαση για τη δέσμευση. Κι επειδή το σεξ προηγείται της δέσμευσης στη Δύση, βλέπουμε αυτό το φαινόμενο να έχει συνέπειες στους άντρες.
Αυτό το ζήτημα θα ήταν πολύ πιο εύκολο να λυθεί αν δεν υπήρχε ένα μικρό εμπόδιο:
Παρά τις σύγχρονες απόψεις για το φύλο, το σεξ και την εξουσία, οι γυναίκες εξακολουθούν να περιμένουν την πρόταση.
Όπως είπαμε προηγουμένως, σε όλες τις κουλτούρες και σε όλη την ιστορία μας, ο άντρας είναι αυτός που κάνει την πρόταση στη γυναίκα. Κι όταν λέμε πρόταση, η πρόταση μπορεί να έχει πολλά πρόσωπα. Μπορεί να είναι κάτι τόσο απλό όσο ένα μήνυμα, ή το να πάει να της μιλήσει σε μια καφετέρια, μέχρι το να την κεράσει ένα ποτό ή ακόμα και να της κάνει πρόταση γάμου. Αλλά πάντα ο άντρας είναι αυτός που κάνει την πρόταση στη γυναίκα. Γι αυτό και είπα πριν οτι είναι ο θυρωρός της δέσμευσης.
Κι αν το σκεφτείς, αυτό είναι κάπως περίεργο, γιατί δεν φαίνεται να υπάρχει κάποια λογική πίσω απο αυτή τη συμπεριφορά. Ζούμε σε μια εποχή που, εμείς στις δυτικές κοινωνίες, έχουμε την τάση να αμφισβητούμε τα πάντα σχετικά με τους ρόλους των φύλων. Αυτή όμως η συμπεριφορά έχει επιβιώσει χωρίς ιδιαίτερη ακόμα κι απο τους πιο προοδευτικούς. Και μιλόντας απο προσωπική εμπειρία, σε όλη τη διάρκεια της ζωής μου, μόνο μια γυναίκα έτυχε να προσφερθεί να με κεράσει ποτό πρώτη, πριν εγώ κάνω την οποιαδήποτε κίνηση. Αλλά ακόμα και με αυτό, καμία γυναίκα δεν έχει προσφερθεί να μου κάνει την πρόταση για ένα δείπνο, να κάνει όλα τα σχέδια για τη βραδιά μας, να πληρώσει για το γεύμα και να έρθει να με πάρει και να με φέρει σπίτι μου. Σου ακούγεται περίεργο ε?
Σε κάθε περίπτωση, και για οποιονδήποτε λόγο, οι γυναίκες δεν φαίνεται να ενδιαφέρονται να αναλάβουν αυτόν τον παραδοσιακά αντρικό ρόλο στη διαδικασία της γνωριμίας.
Σε όλες τις ηλικίες και σε όλα τα επίπεδα δέσμευσης, εξακολουθούν να περιμένουν την πρόταση.
Σε ένα πρώτο επιφανειακό επίπεδο, αυτό δεν φαίνεται να δημιουργεί πολλά προβλήματα για τις γυναίκες στα 20 τους. Οι προτάσεις τους έρχονται κατά ριπάς, και συνήθως φαίνεται ότι είναι απλά θέμα χρόνου μέχρι να έρθει μια ακόμα καλύτερη πρόταση, απο έναν ακόμα πιο κατάλληλο άντρα, την οποία θα δεχτούν όταν είναι έτοιμες.
Ωστόσο, αυτή η στάση, αν και κατανοητή, οδηγεί σε μια σειρά από αρκετά προβλέψιμες συνέπειες. Αυτό συμβαίνει γιατί το "παιχνίδι" αλλάζει εκεί κοντά στα 30 συν.
Όπως είπαμε προηγουμένως, τα 30 είναι η ηλικία στην οποία η μέση "αξία στην αγορά των σχέσεων και του σεξ" ενός άντρα ξεπερνά για πρώτη φορά αυτή της μέσης γυναίκας. Και δεδομένου ότι οι άντρες καλούνται να κάνουν την ίδια πρόταση—δηλαδή, γάμο ή μια ζωή δέσμευσης, προστασίας και παροχής—σε μια γυναίκα στα 20 της ή σε μια γυναίκα στα 30 ή και μεγαλύτερη, και δεδομένου ότι η "αξία στην αγορά των σχέσεων" μιας γυναίκας μειώνεται με την πάροδο του χρόνου, η ίδια πρόταση γίνεται ολοένα και πιο "ακριβή" όσο περνούν τα χρόνια, για τη γυναίκα.
Θα το πω ξανά, με λίγο διαφορετικό τρόπο:
Αφού η πρόταση παραμένει η ίδια, αλλά η "αξία στην αγορά των σχέσεων" μιας γυναίκας μειώνεται με την ηλικία, η ίδια πρόταση γίνεται ολοένα και πιο "κοστοβόρα" ως συνάρτηση του χρόνου.
Αυτό γενικά σημαίνει ότι, αν οι γυναίκες δεν προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες συνθήκες, μπορεί να βρεθούν εκτός "αγοράς," ειδικά δεδομένου του γεγονότος που προαναφέραμε, ότι φαίνεται να αποφεύγουν παντελώς την ιδέα του να κάνουν αυτές την πρόταση.
Τώρα, πριν προχωρήσω παρακάτω, αν σας αρέσει αυτό που ακούτε, σκεφτείτε να στείλετε αυτό το επεισόδιο σε κάποιον που μπορεί να ωφεληθεί από αυτά που λέμε. Οι συστάσεις από στόμα σε στόμα είναι αυτό που πραγματικά βοηθά αυτό το κανάλι να μεγαλώσει. Όλα αυτά τα βίντεο γίνονται εφικτά χάρη στη στήριξή σας, και δεν θα μπορούσα να το κάνω χωρίς εσάς. Σας ευχαριστώ πολύ λοιπόν.
Τώρα, ας προσπαθήσουμε να τα συνδυάσουμε όλα, και να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα την οποία προσπαθώ να αποτυπώσω με αυτό το βίντεο.
Δεδομένων όλων των παραγόντων που έχουμε συζητήσει μέχρι στιγμής—τη γυναικεία υπεργαμία, την επιτυχία των νέων γυναικών σε σχέση με τους νέους άνδρες, τη μεταβολή της αξίας στην "αγορά των σχέσεων" ως συνάρτηση του χρόνου, και το γεγονός ότι οι γυναίκες δεν κάνουν προτάσεις στους άνδρες— στην πραγματικότητα υπάρχουν μόνο ορισμένες καταλήξεις αυτής της κατάστασης.
Στην πραγματικότητα δηλαδή, αν παίξουμε αυτή την "παρτίδα" σα σκάκι, κοιτάζοντας 10-20 κινήσεις μπροστά, θα δούμε ότι υπάρχουν μόνο πέντε πιθανά σενάρια για το "τέλος παιχνιδιού" για τις γυναίκες.
Φυσικά και δεν μπορώ να δώσω ακριβείς πιθανότητες για το κάθε ένα απο τα σενάρια που θα αναλύσουμε τώρα, αλλά κάποια από αυτά είναι πολύ πιο πιθανά από άλλα. Άκουσε τα και γράψε μου απο κάτω πιο νομίζεις οτι είναι το πιο πιθανό. Ας πάμε λοιπόν γρήγορα στα πέντε σενάρια. Αλλά να θυμάσαι, οτι οι γυναίκες υψηλών επιδόσεων στην καριέρα τους και υψηλής ελκυστικότητας, θέτουν κι έναν εξαιρετικά υψηλό πήχη εισόδου για τους άντρες. Και πολύ καλά κάνουν!
Η επιτυχία τους λοιπόν, σε συνδυασμό με την υπεργαμία, σημαίνει ότι υπάρχουν λιγότερες πιθανές επιλογές για να κάνουν σχέση ή να παντρευτούν. Οι "τιμές" τους, δηλαδή η αξία που απαιτείται να έχει ένας άντρας για να εισέλθει σε μια σχέση μαζί τους, είναι εξαιρετικά υψηλή. Και δεδομένου ότι η πλειοψηφία των γυναικών ανταγωνίζεται για το ίδιο τοπ 10% των ανδρών, ο ενδοσεξουαλικός, θα λέγαμε, ανταγωνισμός στις γυναίκες είναι απίστευτος.
Από την άλλη πλευρά, ενώ οι γυναίκες τα πηγαίνουν πολύ καλά, οι άνδρες που προσελκύουν βάση του υπεργαμικού νόμου που εξηγήσαμε πριν, είναι, εξ ορισμού, άνδρες που τα πηγαίνουν ακόμη καλύτερα. Αυτό το κορυφαίο τοπ 10% των ανδρών λοιπόν, έχει πάρα πολλές επιλογές και μπορεί, δικαιολογημένα ή μη, να είναι διστακτικοί να εγκαταλείψουν τον "μπουφέ" για να δεσμευτούν σε ένα μόνο "γεύμα" για την υπόλοιπη ζωή τους.
Κοίτα τώρα πως αυτό δημιουργεί ένα ειρωνικό παράδοξο: Οι άντρες που έχουν αυτό που θέλουν οι γυναίκες είναι οι λιγότερο πιθανό να τους το προσφέρουν.
Θα το πω ξανά: Οι άντρες που έχουν αυτό που θέλουν οι γυναίκες είναι οι λιγότερο πιθανό να τους το προσφέρουν. Από τη δική τους σκοπιά, οι απαιτήσεις των γυναικών είναι υπερβολικά "ακριβές." Και γίνονται ακόμα πιο "ακριβές" με την πάροδο του χρόνου.
Κι αυτό το φαινόμενο θα ενταθεί όσο περνά ο χρόνος κι όσο οι κοινωνίες μας συνεχίζουν να πορεύονται σε αυτές τις τάσεις που έχουμε συζητήσει. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, αν το σκεφτούμε σοβαρά, δεδομένων των παραδοχών που αναφέραμε πριν, υπάρχουν μόνο πέντε "τέλη παιχνιδιού" για τις γυναίκες. Και, όπως θα δείτε, καλύπτουν λογικά όλα τα πιθανά αποτελέσματα. Και η φράση “να το σκεφτούμε σοβαρά, σημαίνει να δούμε τα δεδομένα και να μη μπαίνουμε στις ανούσιες και βλαβερές συζητήσεις γυναίκες εναντίων αντρών, ή άντρες εναντίων γυναικών. Αυτές είναι απλοικές καφενειατζίδικες συζητήσεις που στο μόνο που οδηγούν είναι μια κουρασμένη κοινωνία χωρίς συνοχή. Λοιπόν, πάμε στα 5 σενάρια τώρα.
Τα πέντε σενάρια είναι τα εξής:
Οι γυναίκες διατηρούν τις "τιμές" τους υψηλές, κερδίζουν τον ενδοσεξουαλικό ανταγωνισμό και εξασφαλίζουν τον "υψηλής αξίας" άντρα.
Οι γυναίκες μειώνουν τις "τιμές" τους για να κερδίσουν τον ανταγωνισμό και εξασφαλίζουν τον "υψηλής αξίας" άντρα.
Οι γυναίκες διατηρούν τις "τιμές" τους υψηλές, αποτυγχάνουν στον ανταγωνισμό και καταλήγουν με έναν άντρα "χαμηλότερης αξίας."
Οι γυναίκες μειώνουν τις "τιμές" τους, αλλά εξακολουθούν να αποτυγχάνουν στον ανταγωνισμό και καταλήγουν με έναν άντρα "χαμηλότερης αξίας."
Οι γυναίκες δε "συμβιβάζονται," και μένουν χωρίς σύντροφο.
Κυριολεκτικά, δεν υπάρχουν άλλοι τρόποι για να τελειώσει αυτό το "παιχνίδι”. Τουλάχιστον εγώ δε μπόρεσα να βρω κάποιο άλλο σενάριο. Αν εσύ βρήκες, γράψτο στα σχόλια.
Ας πάμε τώρα να σκεφτούμε ποιο σενάριο είναι το πιο πιθανό; Σκέψου το για λίγο.
Δεδομένου ότι μιλάμε για μια συμπεριφορά με οικονομικούς όρους, και για την ανταλλαγή αξίας, ο πιο εύκολος τρόπος να προσεγγίσουμε την απάντηση είναι να σκεφτούμε τι θα έκανες εσύ, ως γυναίκα, αν απλά πήγαινες για ψώνια?
Θα αγόραζες ποτέ ένα προϊόν από έναν πωλητή, αν μπορούσες να το βρεις φθηνότερα και πιο εύκολα κάπου αλλού; Φυσικά και όχι.
Και γι’ αυτό, αν και αυτό μπορεί να είναι δύσκολο να το αποδεχτούν κάποιες γυναίκες, το λιγότερο πιθανό σενάριο είναι το Σενάριο 1: Δηλαδή το να διατηρούν οι γυναίκες τις "τιμές" τους υψηλές και να κερδίζουν τον ενδοσεξουαλικό ανταγωνισμό για να εξασφαλίσουν τον "υψηλής αξίας" άντρα. Πρέπει με κάποιο τρόπο να νικήσεις τον ανταγωνισμό!
Το να κρατήσεις την "τιμή" σου υψηλή, όταν οι άντρες στους οποίους απευθύνεστε έχουν άφθονες επιλογές, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε "πωλήσεις." Είναι απίθανο? Όχι, αλλά αυτό να συμβεί άντε μόλις στο 1% των περιπτώσεων? Τι να σου πω, ίσως. Αλλά θα πρέπει να βάλουμε κάποια υποθετικά ποσοστά εδώ για να δούμε πόσο πιθανό είναι το κάθε σενάριο.
Ας συνεχίσουμε με το δεύτερο σενάριο τώρα:
Ακόμα κι αν όλοι αυτοί οι τοπ αξίας άντρες (το 10% δηλαδή) ήθελαν να παντρευτούν και να δεσμευτούν—κάτι που σίγουρα δεν ισχύει για όλους—αυτό σημαίνει ότι, εξ ορισμού, μόνο το 10% των γυναικών θα μπορούσε πιθανώς να καταλήξει με έναν από αυτούς τους άντρες υψηλής αξίας.
Επιπλέον, περίπου το 1% των γυναικών καταλήγει στο Σενάριο 1. Και αν πούμε έτσι κάπως συντηρητικά, ότι περίπου το ένα τρίτο των ανδρών σε αυτή την κατηγορία δεν ενδιαφέρεται να παντρευτεί σε δεδομένη στιγμή, αυτό αφήνει περίπου το 6% των γυναικών να καταλήγουν στο Σενάριο 2.
Ποίο είναι λοιπόν το κόστος αυτού του αποτελέσματος; Οτι οι γυναίκες μειώνουν τις "τιμές" τους.
Γυναίκες, είναι πιο πιθανό να αγοράσετε μια τσάντα Louis Vuitton στην πλήρη τιμή ή όταν είναι σε έκπτωση; Περίμενε, ατυχές παράδειγμα γιατί η Louis Vuitton ποτέ δεν κάνει εκπτώσεις. Ας πούμε Versace λοιπόν. Θα έπερνες την τσάντα στην πλήρη τιμή της αν την είχες δίπλα δίπλα με μια 20% φτηνότερη, ίδια ακρικώς τσάντα? Κι αν ακόμα κι μπορείς οικονομικά να πληρώσεις την πλήρη τιμή, δεν θα σε παρακινούσε περισσότερο η έκπτωση; Φυσικά, γιατί αυτό ακριβώς κάνει η έκπτωση: διευρύνει το κοινό που μπορεί να αντέξει οικονομικά το προϊόν.
Ας περάσουμε τώρα στα υπόλοιπα σενάρια:
Μας μένουν ακόμα τρία σενάρια να εξετάσουμε.
Αφού το Σενάριο 1 και το Σενάριο 2 καλύπτουν μόνο το 7% των γυναικών, υπάρχει ακόμα ένα 93% των γυναικών που πρέπει να λογαριάσουμε. Πού πηγαίνουν λοιπόν αυτές οι γυναίκες;
Σενάριο 3: Οι γυναίκες διατηρούν τις "τιμές" τους υψηλές, αποτυγχάνουν στον ενδοσεξουαλικό ανταγωνισμό και καταλήγουν με έναν άντρα "χαμηλότερης αξίας."
Αυτό είναι το πιο κοινό αποτέλεσμα για περίπου το 50-55% των γυναικών. Κι ο λόγος είναι πάρα πολύ απλός. Ένας άντρας "χαμηλότερης αξίας," ο οποίος δεν έχει την ίδια πρόσβαση σε σεξουαλικές ευκαιρίες, είναι πιο πιθανό να προσφέρει περισσότερα για να αντισταθμίσει τη χαμηλότερη ελκυστικότητά του.
Αυτό σημαίνει ότι οι περισσότερες γυναίκες καταλήγουν να έχουν τη σχέση που θέλουν, αλλά όχι με τον άντρα που θα προτιμούσαν. Και τώρα μια πικρή αλήθεια. Αυτή η κατάσταση, επειδή αυτό είναι το πιο σύνηθες σενάριο στις κοινωνίες μας, οδηγεί συχνά σε αρκετές δυσλειτουργίες στους γάμους. Για να το πω διαφορετικά, όπως λέει και ο Chris Rock: "Ο λόγος που η γυναίκα σου είναι πάντα θυμωμένη είναι επειδή δεν ήσουν η πρώτη της επιλογή."
Πάμε στο σενάριο 4**:** Οι γυναίκες μειώνουν τις "τιμές" τους, αλλά εξακολουθούν να αποτυγχάνουν στον ενδοσεξουαλικό ανταγωνισμό και καταλήγουν με έναν άντρα "χαμηλότερης αξίας."
Αυτό συμβαίνει περίπου στο 15% των περιπτώσεων και συνήθως οφείλεται σε πίεση, πίεση απο οικογένοια συνήθως ή αναγκαιότητα όταν φτάνει το πλήρωμα του χρόνου.
Άλλο ένα παράδειγμα εδώ να σκεφτείς: Θα πλήρωνες ποτέ 30 ευρώ για ένα απλό σάντουιτς απο μια καντίνα στο αεροδρόμιο; Πιθανό μπορεί να μου πεις, αν ήσουν απο πτήση σε πτήση και δεν είχες προνοήσει και ήταν η τελευταία σου επιλογή πριν μια 12ωρη πτήση. Η προοπτική να μείνεις νηστική για 12 ώρες μπορεί να είναι πιο ανυπόφορη από το να πληρώσεις υπερβολικά για ένα μέτριο γεύμα.
Από την άλλη πλευρά, οι εταιρίες που δημιουργούν νέα προϊόντα αν σεζον—από αυτοκίνητα, κινητά, μέχρι και μόδα—συχνά ρίχνουν τις τιμές πριν από την κυκλοφορία νέων μοντέλων. Αυτό γίνεται για να κεντρίσουν το ενδιαφέρον ανθρώπων που δεν θέλουν ή δεν μπορούν να περιμένουν. Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται "αναγκαστικός συμβιβασμός" και είναι ο λόγος που κάποιες γυναίκες καταλήγουν σε αυτό το σενάριο.
Πάμε στο Σενάριο 5: Οι γυναίκες δε "συμβιβάζονται" και μένουν χωρίς σύντροφο.
Αυτό είναι το δεύτερο πιο πιθανό σενάρι στις μέρες μας κι αφορά περίπου το 25% των γυναικών. Σήμερα, περίπου μία στις τέσσερις γυναίκες φτάνει τα 40 χωρίς να έχει παντρευτεί, ένα ποσοστό που έχει αυξηθεί κατά 25% τα τελευταία 10 χρόνια. Κι αν ακόμα σε ενδιαφέρουν τα οικονομικά και τα χρηματηστηριακά, αυτό στην αγορά λέγεται “the cat-lady industry”. Η αγορά των γατούδων, δηλαδή. Και είναι μια αγορά στην οποία πολλοί επενδυτές επενδύουν κι αγοράζουν μακροπρόθεσμες μετοχές εταιριών που ασχολούνται με κατοικίδια, γιατί εκτιμούν οτι αυτή η κατηγορία θα αυξηθεί κι άλλο. Κάνε μια παύση εδώ και σκέψου για τι ακριβώς μιλάμε.
Τι σημαίνει αυτό για το θέμα μας;
Οτι δε θα είναι δίκαιο να πούμε ότι αυτές οι γυναίκες μένουν "μόνες." Υπάρχουν πάντα σχέσεις που μπορούν να είναι ικανοποιητικές. Όμως, η πλειοψηφία αυτών των γυναικών καταλήγουν να είναι άγαμες και άτεκνες.
Το 2020, σχεδόν το 60% των γυναικών κάτω των 30 ήταν άτεκνες. Και κοίτα, πολλές από αυτές τα πηγαίνουν πολύ καλά, βγάζουν καλά χρήματα, ταξιδεύουν και απολαμβάνουν τις ζωές τους πολύ περισσότερο απο κάποιες άλλες γυναίκες που βρίσκονται σε γάμους στους οποίους είναι εγκλωβισμένες. Αλλά γενικά μετά τα 40-45, η ζωή έχει την τάση να γίνεται πολύ πιο μοναχική. Κι όπως είπαμε, το "παιχνίδι" αλλάζει γύρω στα 30, καθώς το βιολογικό ρολόι αρχίζει να μετρά αντίστροφα.
Καθώς πλησιάζουμε στο τέλος και στα συμπεράσματα αυτής της κουβέντας, το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που πρέπει να αναφέρω εδώ είναι πώς οι επιλογές και τα σενάρια που αναλύσαμε πριν, αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.
Τι εννοώ με αυτό. Σύμφωνα με μια μετα-ανάλυση του 2010, και μια παρένθεση εδώ για το τι είναι η μετα-ανάλυση. Μετα-ανάλυση είναι μια στατιστική τεχνική κατα την οποία οι επιστήμονες παίρνουν πάρα πολλές μελέτες για να φτιάξουν μια καινούρια που συνδιάζει μοτίβα και σχέσεις απο όλες αυτές τις μελέτες και μας δίνει καινούρια πιο εμπεριστατομένα συμεράσματα απο το να πάρεις την κάθε μια μελέτη χωριστά. Αυτή η μετα-ανάλυση του 2010 λοιπόν, μας έδειξε οτι μόνο το 10% των γυναικών που τελικά μένουν άτεκνες το επιλέγουν συνειδητά. Άλλο ένα 10% δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά για ιατρικούς λόγους. Αυτό σημαίνει ότι περίπου το 80% των γυναικών που δεν κάνουν παιδιά φτάνουν σε αυτό το αποτέλεσμα ακούσια, χωρις πραγματικά να το θέλουν.
Και αυτή η τάση δεν κατατάσσεται ομοιόμορφα σε όλες τις γυναίκες. Δηλαδή, το μεγαλύτερο ποσοστό ακούσια άτεκνων γυναικών παρατηρείται στις γυναίκες με υψηλά εισοδήματα και ανώτατες σπουδές—δηλαδή, στις γυναίκες που τα πήγαιναν πάρα πολύ καλά στα 20 τους.
Γιατί να συμβαίνει αυτό άραγε;
Γιατί οι άνδρες συνήθως δεν δείχνουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον για αυτές τις γυναίκες, όχι επειδή "φοβούνται τις επιτυχημένες γυναίκες," όπως συχνά πολλοί λένε, αλλά επειδή αυτές οι γυναίκες είναι μεγαλύτερης ηλικίας. Το να αποκτήσεις ανώτατο πτυχίο και να χτίσεις μια καριέρα απαιτεί χρόνο.
Και όπως είπαμε πριν, όσο περισσότερος χρόνος περνάει, τόσο πιο "ακριβή" γίνεται η προσφορά για τους άνδρες. Επιπλέον, αυτές οι γυναίκες είναι οι λιγότερο πιθανό να εγκαταλείψουν τις υπεργαμικές τους τάσεις. Έχουν εργαστεί σκληρά για να φτάσουν εκεί που βρίσκονται. Γιατί λοιπόν να "συμβιβαστούν" με έναν άντρα που δε θα τους παρέχει, και με το παραπάνω, αυτά που μπορούν να παρέχουν οι ίδιες στον εαυτό τους;
Ας μιλήσουμε για το αποτέλεσμα τώρα. Το αποτέλεσμα είναι οτι αυτές οι γυναίκες τείνουν να "τιμολογούν" τον εαυτό τους εκτός αγοράς πιο συχνά από τις λιγότερο μορφωμένες, χαμηλότερου εισοδήματος, και νεότερες ανταγωνίστριές τους. Και να θυμάσαι τι είπαμε στην αρχή, όταν μιλάμε για οικονομικούς όρους και την “τιμολόγιση”, για τα υψηλά standards που έχουν.
Και έτσι καταλήγουμε στο πιο πιθανό σενάριο, το σενάριο 3 δηλαδή.
Όπου περίου το 53% των γυναικών καταλήγει με άντρες "χαμηλότερης αξίας," οι οποίοι είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν ένα υψηλότερο "τίμημα."
Κι έτσι, επειδή ένας άντρας υψηλής αξίας με πολλές επιλογές μπορεί να μην είναι πρόθυμος να προσφέρει, για παράδειγμα, αποκλειστικότητα ή ισόβια δέσμευση, ένας άντρας χαμηλότερης αξίας μπορεί να το κάνει. Αυτοί οι άντρες πρέπει να προσφέρουν περισσότερα για να αντισταθμίσουν τη χαμηλότερη ελκυστικότητά τους όπως είπαμε και πριν.
Αυτό, όμως, είναι και το γεγονός που δημιουργεί μια πηγή δυσαρέσκειας για τη γυναίκα.
Όπως είπε ο Chris Rock, "Ο λόγος που η γυναίκα σου είναι θυμωμένη είναι επειδή δεν ήσουν η πρώτη της επιλογή."
Και αυτή η ψυχολογία της "έκπτωσης" είναι πολύ ύπουλη.
Για κάποιες γυναίκες, αυτή η δυσαρέσκεια μπορεί να αντιμετωπιστεί μέσα από μια αλλαγή νοοτροπίας και ψυχολογίας. Αντί δηλαδή να εστιάζουν στην "τσάντα Louis Vuitton" που ήθελαν αλλά δεν μπορούσαν να αποκτήσουν, μπορεί να δουν την "φθηνότερη τσάντα" που αγόρασαν, ως "εξίσου καλή." Αλλά αυτό απαιτεί χρόνο και δουλειά με τον εαυτό μας, γιατί οι προσδοκίες μας βασίζονται συνήθως πάντα σε πεποιθήσεις που καλλιεργήσαμε απο τα παιδικά μας χρόνια.
Λοιπόν, και τώρα όσων αφορούν τα σενάρια και τις πιθανότητές τους, η κατανομή των πιθανών αποτελεσμάτων, έχει ως εξής:
Το Σενάριο 1 συμβαίνει περίπου στο 1% των περιπτώσεων.
Το Σενάριο 2 στο 6%.
Το Σενάριο 3 στο 53%.
Το Σενάριο 4 στο 15%.
Το Σενάριο 5 στο 25%.
Και μια συμβουλή απο την καρδιά μου σε όλες τις γυναίκες εκει έξω.
Για τις γυναίκες, δεν θα υπάρξει καλύτερη ευκαιρία για να εξασφαλίσουν τη σχέση που θέλουν με τον άντρα που προτιμούν από αυτή που έχουν σήμερα. Όπως λέει και η παροιμία “Ο χρόνος καταστρέφει ό,τι δεν συγχωρεί." Κι αυτό που εννοεί είναι οτι o χρόνος είναι αδυσώπητος και καταστρέφει όλα όσα δεν έχουν συγχωρεθεί ή θεραπευτεί μέσα μας. Και η εξέλιξή μας στηρίζεται στο να συγχωρούμε και να θεραπεύουμε κομμάτια του εαυτού μας που μας κρατούν πίσω. Ακόμα κι αν νομίζουμε οτι μας προστατεύουν.
Λοιπόν, όλα όσα έχουμε αναφέρει μέχρι τώρα εξαρτώνται από το γεγονός ότι οι γυναίκες συνεχίζουν να διστάζουν να κάνουν την πρόταση, είτε πρόκειται για μια απλή πρόσκληση για ραντεβού είτε για μια ισόβια δέσμευση.
Ζούμε σε έναν κόσμο που όλα τα άλλα έχουν αλλάξει στη σκακιέρα του παιχνιδιού, άντρες γυναίκες, εκτός απο αυτό. Το παιχνίδι λοιπόν, θα αλλάξει σημαντικά αν και όταν ξεπεράσουμε κι αυτό το όριο.
Αλλά υπό τις υπάρχουσες συνθήκες, αυτή είναι η γενική εικόνα της κατάστασης. Να έχετε υπόψη ότι αυτοί οι "ιδανικές συνθήκες και πιθανότητες" γίνονται πιο δυσμενείς για τις γυναίκες όσο περνούν τα χρόνια.
Για τις περισσότερες γυναίκες, δεν θα υπάρξει ποτέ καλύτερη στιγμή για να εξασφαλίσουν τη σχέση που θέλουν με τον άντρα που προτιμούν, από σήμερα.
Αν έφτασες μέχρι εδώ, πάτα το like και κάνε εγγραφή στο κανάλι μου. Και πάτα και το καμπανάκι ώστε να μη χάνεις επεισόδιο. Αυτό πραγματικά με βοηθά να συνεχίσω. Επίσης μπορείς να εγγραφείς στο εβδομαδιαίο newsletter που στέλνω με εργαλεία και ιδέες για το πως να σχεδιάσεις μια καλύτερη ζωή, ή αν θες, μπορείς ακόμα να κλείσεις και μια συνεδρία μαζί μου.
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε να θυμάσαι πάντα να ρωτάς: Τι είναι αυτό που με κάνει να κάνω, αυτά που κάνω?”. Είμαι ο Δημήτρης και μέχρι το επόμενο επεισόδσιο, να είσαι καλά.